Als jonge kalveren, die na een lange winter weer losgelaten worden in de wei, dartelend en springend, zo verging het ook onze 'jeugdige' schakers van Pomar die blij waren weer te mogen beginnen. In tegenstelling tot het geloei van jonge kalveren was het in het kabouterhuis het eerste uur doodstil: Je kon een speld horen vallen, opperste concentratie! Daar we met een oneven aantal waren, was Han bereid deze avond de rol van gastheer te spelen en dat deed hij met verve!

 

Hans Jacobs speelde met de witte stukken tegen Jos. In het middenspel verloor Jos zijn e-pion maar verder was er weinig aan de hand. Totdat Jos met zijn dame de pion op d3 veroverde. Hans aarzelde niet om met een paardenvork de zwarte dame en toren aan te vallen. Ik hoorde "Ja hoor, het is weer zover" alvorens de zwarte koning werd neergelegd.

 

Bij Kees tegen Yassin kwam de Italiaanse opening op het bord. Bij de afruil na de opening kon zwart het witte paard niet terugnemen. Er dreigde aftrekschaak met loper h7 waarbij de dame verloren zou gaan. Met een stuk minder maar een pion meer verdedigde zwart niet alleen bekwaam zijn stelling maar trok ook ten aanval. Dit leverde in het eindspel de c-pion op. In een gecompliceerde maar boeiende eindspel (een stuk tegen twee pionnen) werd remise overeengekomen.

 

 

Bij Hans Mudde tegen John kwam de Engelse opening op het bord. Het is heel intrigerend hoe Hans stapsgewijs zijn tegenstander zijn wil (zijn stelling) oplegt. Het is net een wurgslang (maar wel een aardige) die heel geleidelijk zijn slachtoffer verstikt. Nu kan John best goed verdedigen maar hier had hij geen antwoord op. Ondanks in materieel opzicht een gelijke stand, was de stelling van John op het laatst volledig verloren. Een boeiende, mooie partij, Hans!

 

En als laatste speelde Willem Hessels tegen ondergetekende. Na een gelijk opgaande opening brandde in het middenspel de strijd los. Ik kon aftrekschaak geven door mijn zwarte pion door te schuiven van d4 naar d3. Het paard op e2 was hiervan het slachtoffer. Wit trok hierna vol ten aanval, offerde diverse stukken om met zijn dame te kunnen toeslaan. Maar ik kon de dames afruilen. Voor wit bleef daarna een hopeloze stelling over...